|
||||||||||||||||||||
Између два уздаха
Живот је ланац од дана који брзо пролази ...
На ирационален начин
Специфичност и гротескна визија „малиот човек“ е соочен со потиснувачко милје, а понесен од копнежниот сон да се „премости“ светот кон утописко совршенство.
Раскин во душата и налудничав живот... ...без цврста потпирка, а преполн со лаги, подметнувања, недостојности... Интимни простодушни живуркања.
Преку „обрт на стварноста“, несфатен ни од самиот себеси шематизмот на расправата и на мудрувањето го овозможува рефлексивниот произлез
н а И д е ј а т а.
 Ме научи да се смеам Ме засмеваш кога те гледам како упорно сакаш да ја наполниш чашата со вино... Веќе неколку пати безуспешно се обидов да ти кажам: - Чашата е
пукната, нема да издржи докрај и виното ќе се разлее... Како мало детенце упорно во својата несебичност долеваш капка по капка... На секоја капка
која се задржува внатре ми крадеш по една насмевка... Ме научи да се
смеам и кога јадам десет топки сладолед од ванила. Ме научи да се
смеам и кога го вртам светот во шоља чај. Ме научи да се
смеам и кога правам фотографија со тебе... Наутро будејќи
се, се насмевнувам, бидејќи те наоѓам во мојата половина од креветот. Ах! Се смеам...
Се смеам и не и се противам на судбината... Сеуште насмевната инкогнито сум луда по тебе. Ме научи да се
смеам.
 У раму
Тачку контакта је хране флуиди. Четка и боја за сликање и ето, нежна слика на платну Хоризонта... Ливада са цвећем... Одраз и препознавање у огледалу ходника. Мистично јутро је скривалиште, атељеа екстазе.
Цвету, вадим те из замке, из кафеза, а ти ми кажеш: “Зар нећеш да упознаш моју дивљу природу?!” Иако понекад желим да сам затворена стобом у том цветном гају, допуштам ти да сачуваш свој мали космос само за тебе.
Љуто ми велиш: “Нема да ти позирам!” Свака твоја нова позиција за мене је непозната, привлачна. Сензуалноста је твоја тајна. Ти си с(лика) у огледалу. Неко те назива Нарцис; а за мене си префинетост у раму, стравствени фантом у вази, прв сусрет у рајском гају, прва љубав.
Бележим како мењаш форму, зато што те посматрам сваке ноћи. Ти си за мене као млада невеста, стобом водим љубав. Хипноза тишине... Мој цвету, освајам твој простор и затварам рајска врата. Што могу друго?! Нас двоје остајемо заљубљеници у уметност.
 Долазим по тебе
По тебе долазим на то чудно место. Чаробна фрула... Сплет трња, цветова и жилава трава у песку посадени... ...по којем ти неуморно ходаш, а ја долазим по тебе!
 Месечари
Вечерња музика, звездано небо и ми смо ту појава, ти и ја смо месечари.
Reality feedbeck Кожата упива мирис на дим, а косата?!... Ја чувствувавм реата во ноќта. По ѓаволите! Што се случува тука? Мажи!... Покер!... Жени во еротичен танцов занес затворени во кафезот на субјективни очекувања. Reality е ова зарем не?! Reality е тоа пред телевизорот... On line шопинг... Hot line лудило без мирис, без вкус...  |
Игра Сонцето игра криенка зад планините додека небото покажува дел од своето тело. Мислата `рти ноќва како ѕвездите... Молк... Проѕирност...  ОБНАЖЕНА даје ти своје невино срце.
Љубиш ме!...
Жена
Бескрајни ритуали... Трансформација на очајот... Непознат допир на нештата...
Нежна кожа, мирис на блискост во грешните агли и безлични алишта...
Месечината е иста како тебе: загрижена со интензивни чувства, накалемена надеж, последна шанса, без здив.
Се шминкаш одушевена од ѕвездите што светкаат над обредите за декорирање и ракетата на твоето срце оди на егзил.
Денот ја облака шарената пелерина, украсена со розови сништа.
Погледни се во огледалото. Раскрсница во космосот. Здивот без контрола му се спротивставува на молчењето.
Патувања, авантури... Пулсот на незвукот го накалапувам, јас - Бескрајно Исплашената... Жена...
Се будам од дремката на стравот. Се соочувам со прекор: „Ти не си единствената Жена со прекрасен насмев!“ и планетата е наречена Ж е н а.
 Mиг уловен меѓу две воздишки Безбојното време во кое бев вклештена безмалку ме остави маѓепсана од тајна, месечарам со очи заковани за ѕвезденото небо, а од земјата извира мојата мала дланка со голема душа. Животот е синџир од денови кои брзо поминуваат... ...Миг уловен меѓу две воздишки... Во една уличка на моето детство се имаше скриено пеперуга за да не биде уловена од канџите на просторот и времето. Скриена зад утопијата и се препушташе на играта, а сонцето излегуваше за да ја осветли таа среќа, таа рефлексија на небеска убавина. Месечарам... Месечарам во мигот уловен меѓу две воздишки...  Април у осуству
Април у осуству. Са предозираном тишином сликам дане што се губе са огромном брзином. Тонем у заборав покрај камин. Ћутим. Најбољи говор љубави- - је мук. Вечерас за мене си као молитва као у вину истина. Еј! Као у вину истина. Диво црвене су моје усне, ликују на твоје тело. Остављају вечен траг. Снага вулкана. Дует љубави. Играш се са мојом косом. Дрхтај наших тела је као остатак гозбе. Полазим у поход као усамљен посматрач да решим енигму као поета: Зашто ми дари цвет Малармеа? Полуден паук шапуће крај олтара: “Одузмите анђелима крила, украдена је стрела Амору!”. Моје срце постало је прозирно као празна амфора коју морнари никад, никад неће моћи да ја пронађу, а ти полако се претвараш во искршен аметист, камен што губи свој уграђен каприц, док чекаш Љубав да се запечати као име на флашици парфема и страст са речима.
 Зона сумрака
У оковима месечеве ноћи у менталној кондиции низ свакодневну драму мислим на тебе...
Низ ходник страсти као изгубљена девојчица нисам застала, идем даље и мислим на тебе...
Са суптилне стране субверзије прислушкујем речи као отрцану риту.
Позивам: Шта мислиш, зверу? - Кажем... Блефираш!
Знам да знаш да те лажем... Прихвати измаму!
Знам... Знаш... Знам... Знаш...
Позивам... Жандара и Даму и мислим на тебе...
Близу је дисторзија, зато што карте лажу. То је њихова маленкост.
Две усамљене фигуре се крећу непознатим крајем.
Злонамерно их следи месец...
...Жандар и Дама...
Тајанствени љубавници пошли су погрешним путем и изгубили су се у зони сумрака.
 ДВОУМЕНИЕ Крачеха един до друг. Мечтаеха... Сърцето тайна песен им запя. Сънуваха...
Будна съм... Препълнена с копнежи. Неспокойна съм... Пътник в своето сърце. Час на двоумение.
Ще се превърна в нанадолнище, за да дойдеш по-бързо до мен... Чувам твоя ход и дъха на твоето очакване. Пожар от еднозначни мисли... Гори все повече моето нетърпение
Дойде нощта – денят изгря. … а любовта изчезна тихо, без да спре...
Превод: Таня Попова
Кула
Сончевина во напластени зраци Очи се гледаат преку тајни кодови Перници истегнати како лавиринт Џамлиите водат бескрајни битки за растење Бисерите се неуморни во својата инкарнација додека Школката владее со својата плодност во Морето раѓањето е империја на вечниот живот Облак бел станувам со копнеж незаборавен Каменот да остане скротен само од раката твоја на која е закачена Бурма како љубовен круг Бенка зад запирката од цифрава
0 0,0 00,00 000,000 0000,0000 00000,00000 000000,000000 0000000,0000000 00000000,0000000 000000000,000000000 0000000000,0000000000 гест лик, убавина загриженост, ум, факти изградена како кула од нули, од дребулии – филигран кула ако изгубиш една дребулија (нула) паѓа цела кула! |
|||||||||||||||||||
